Er eg eigentleg eit sunt forbilde?

Kari Traa ler hjertelig og høyt mens hun spiser rundstykke. Hun har en svart sokk på én fot, en blå på den andre. Jakka er fra Fretex, og den blå ullgenseren, for øvrig ikke hjemmestrikket, spiller fint opp til glimtet i de blå øynene hennes.

Vi har snakket om glansdagene med kulekjøring og ville sprell i hoppsvevene, om den frie barndommen, om det velsignede familielivet og om kroppspress og sosiale medier. Kari har tulla med eget utseende, dratt de trendy buksene som stylisten hadde med seg, godt oppunder magen og gått med breiale steg over gulvet i cowboyboots. Nå er hun tilbake i egne klær.

Og vi tenker: I det mylderet av perfeksjon som møter unge jenter på nettet, står Kari Traa ut som en sunn, sterk, blid vestlandskvinne. En som aldri har higet etter perfeksjon, men helst vil ha det gøy? Eller?

– Eg har alltid styrt etter lystprinsippet, ja. Det eg ikkje har meistra, har eg heller ikkje brukt for mykje energi på. Men sunt forbilde? Eg har snust, eg har aldri lagt skjul på at eg tok meg ein fest etter ein siger. Eg har vore litt tjukk, eg har vore godt trent, og eg har vore dårleg trent. Og akkurat no er eg mest opptatt av å bli verdas beste mamma. Det går sjølvsagt ikkje, men jentene mine har heldigvis ein veldig tålmodig far.