Kvifor er eg deppa?Føler draumar fell i grusEg sit jo her i solaOg drikk herleg sukkerbrus

Det hender det at eg gjer. Ikkje ofte, men nokre gonger skjer det. Eg vert ofte liggande litt ekstra i senga på slike dagar og kjenne på denne følelsen. Medan eg ligg slik og veltar meg i liding, lurer eg svært på kvifor eg har det slik. Eg leiter med lykt og lupe etter kva det er som er grunnen til denne klumpen. Har eg sagt noko dumt til nokon? Har eg ikkje vore snill nok mot mannen min? Har eg vore egoistisk? ­Kanskje eg ikkje var lenge nok saman med sonen min i helga? Kan det hende eg har sagt noko negativt om andre, eller har eg sluntra unna på jobb? Hey ... kan det være at eg var på fest og slengde litt ekstra med leppa eller dansa som ei villkvinne og dreit meg ut? Med andre ord: den gode gamle fylleangsten?

Nei, eg kan seie «check nope» på alle spørsmål. Kva i all verda er det eg har ein så dårleg følelse for då? Eg har jo vore både høfleg og grei etter mi meining.

Svaret er mest sannsynleg at eg er nedstemt og det heilt utan grunn, noko som er ganske vanleg i overgangsalderen. Ein kjem rett og slett inn i ein akutt, kortvarig depresjon.