Vi går no inn i ei kjøligare årstid, noko som passar meg perfekt og sikkert mange av dykk lesarar også. Dei som heldt seg på Vestlandet og i Nord-­Norge i sommar, fekk ikkje mykje å skryte av når det gjaldt sol og temperaturar. I alle fall om ein er glad i varme over 20 grader. I dei delane av landet drukna sommaren i regn og skyer for mange.

Min absolutte favorittemperatur er 23 grader. Då er det ikkje for kaldt til å gå med sommarkjole, og ikkje for varmt for litt aktivitet av eit nokså dovent slag utan å svette blodet av seg. Altså, med aktivitet meiner eg ein tur på fjellet eller ein enkel rusletur på butikken eller noko i den duren.

Men skulle temperaturane starte å klatre oppover på termometeret og komme over 25 grader, ja, då byrjar mine varsellamper å lyse. Og endar vi opp mot 30, slik eg opplevde i Spania då eg var der ei lita veke i sommar (35 på det varmaste i skuggen), ja, då er eg ille ute. Eg taklar det rett og slett ikkje, det blir for varmt. Eg får nesten klaustrofobi. Eg ­badar i min eigen sveitte. Eg vert uvel. Alt er vått og fælt.